เราอยู่ด้วยกันได้... เพราะสายใย

เนื้อเรื่อง

"เราอยู่ด้วยกันได้... เพราะสายใย"

...หกนาฬิกา...

ผมลืมตาขึ้นมาพร้อมกับเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุก
แล้วมองไปรอบๆ ห้อง
กระจกห้องผมถูกปกคลุมไปด้วยไอหมอก และหยาดน้ำเกาะ

"มืดมิด... และพร่ามัว... "

••••••••••••••••••••••••••••••••••••

...โลกภายนอก...

ผมเอื้มมือไปเช็ดกระจก
เอาไอน้ำที่เกาะอยู่บนกระจกออก
พลันมองไปที่ต้นประดู่ริมรั้ว

แม่แมงมุมลายตัวหนึ่ง
บรรจงซ่อมใยไหมสีเงินของเธอ
ที่อยู่ระหว่างกิ่งของต้นประดู่อย่างปราณีต
มันถูกลมพายุฝนพัดจนเสียหาย
... เส้นใยแต่ละเส้นพริ้วไหวตามสายลม
ไม่มีสิ่งให้ยึดเหนี่ยว...
ไม่มีอะไรให้ยึดเกาะ...
ไร้เรี่ยวแรง... โชยเอื่อย...

แต่เธอก็ไม่ได้ท้อ...
แม่แมงมุมตั้งหน้าตั้งตาทอใยไหมของเธอต่อไป
สานใยของเธอให้เข็งแรง
เส้นใยสีเงินที่เคยโอนอ่อนตามสายลม
ตอนนี้กลับกลายเป็น แข็งแรง มั่นคง
ด้วยแรงยึดจากเส้นใยเส้นอื่นๆ

"เมื่อเช้านี้ฝนตก...???"

••••••••••••••••••••••••••••••••••••

...ถ้าหากจะฉันจะเปรียบเราสองดั่งเส้นใยแมงมุม คนละเส้น...

ฉัน... พริ้วไหวไปตามสายลมที่พัดผ่าน
อ่อนแอ... บอบบาง...
พร้อมที่จะขาดได้ทุกเมื่อ
หากมีอะไรมากระทบกระเทือน
เธอ... โบกสะบัด เต้นรำอยู่กลางผืนผ้าสีฟ้า สวยงามและอ่อนไหว...

ฉันและเธอคงไม่ได้มารู้จักกัน
หากไม่มีสิ่งใดมาเชื่อมต่อระหว่างสองเรา
เหมือนกับใยแมงมุมที่ถูกแยก... ห่าง...

ฉัน... คงอยู่คนเดียว พริ้วตามสายลมไปวันๆ
และเธอ... คงเต้นรำอยู่บนผืนผ้าสีฟ้าคราม
โอนอ่อน และพริ้วไหว รอให้ใครเข้ามาพบเจอความสวยงาม

ตอนนี้เส้นใยทั้งสองได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง
ด้วยใยไหมสีเงินเส้นเล็กๆ จากก้นของแม่แมงมุม...

••••••••••••••••••••••••••••••••••••

"เราสองพริ้วไหว โอนอ่อนไปตามสายลม ท่ามกลางแสงแดดยามบ่าย"

••••••••••••••••••••••••••••••••••••

...ก่อนเข้านอน...

ผมหลับตา มองนึกถึงภาพแม่แมงมุมเมื่อเช้านี้ พลันนึกถึงคุณ

หากในวันข้างหน้า
ผมและคุณจะต้องแยกจากกัน
ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม
ผมอยากจะบอกคุณใว้ว่า ไม่ว่าจะเป็น
วันนี้... วันพรุ่งนี้... หรือวันไหน...
ผมกับคุณก็จะยังคงอยู่ด้วยกัน
"ด้วย... สายใยที่เชื่อมโยงระหว่างสองเรา"

•••••••
19704

เรื่องนี้เคยเขียนใว้ใน Diary ตั้งแต่ปี 04 บังเอิญเห็นเป็นบทความที่ดี เลยเอามาแบ่งกันอ่านครับ